|
ken van één kilo, terwijl per spiegel slechts enkele honderden grammen nodig zijn (tenzij voor de allergrootste).
Men kan natuurlijk de (hard-kartonnen) verpakking stukslaan en de gewenste hoe-veelheid pek er afkloppen, maar dat maakt het moeilijk om de pek nadien terug te bewaren.
Na veel experimenteren (met beitels, door smelten,...) ver-kiezen we momenteel volgende methode: hou het karton met pek ondersteboven boven het pannetje en sla erop met een hamer, tot voldoende stukjes afgebrokkeld zijn. Op die manier kan men de kartonnen koker nadien terug afsluiten.
Plaats het pannetje op een zacht vuurtje tot de pek begint te smelten. Laat de pek zeker niet koken! Ondertussen stevig roeren met een houten stok (plastic zou kunnen smelten, metaal geleidt de warmte en zou uw vingers verbranden).
Hoe langer men de pek laat smelten, hoe harder hij wordt (doordat een aantal vluchtige stoffen ontsnappen).
Daarom moet men nu en dan de hardheid testen, tot het bewenste effect bereikt is (zie kaderstukje). Dit smelten kan gerust één tot anderhalf uur duren.
Laat me U alvast verwittigen: smeltende pek verspreidt een doordringende geur, die door Uw medebewoners als hinderlijk zal ervaren worden. Voor de amateur-telescoop-bouwer daarentegen is deze geur even aanlokkelijk als het duurste Parijse parfum: het luidt immers de laatste fase in van het spiegel
|
|
