|
|
|
|
|
|
te kromming heeft.
Mogelijke fouten: nog niet lang genoeg geparaboliseerd, rand of centrum nog niet genoeg vervormd, té veel geparaboliseerd (er ontstaat dan een hyperbool).
- kleinschalig: de metingen van de Foucaulttest geven strikt genomen enkel uitsluitsel over die zones (3, 4, 5, zelden meer) die daadwerkelijk gemeten worden. We gaan er dan van uit dat het spiegeloppervlak regelmatig genoeg is, zodat die enkele waarden kunnen geëxtrapoleerd worden.
Dit is echter niet noodzakelijk het geval. Bestudeer daarom ook nauwkeurig het Foucaultbeeld van de spiegel zonder masker.
Mogelijke fouten: omgekrulde rand (naar omlaag = TDE, of naar omhoog), een bult of holte in het centrum, een zonale verhoging of verdieping,...
- microschaal: zelfs al blijkt uit de twee vorige controles dat on
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ze spiegel de juiste vorm heeft, dan nog kan het zijn dat hij niet naar behoren presteert.
Door gebruik van een slechte pekbodem, te grof polijstmiddel of een té ruwe polijstmethode, kan het gebeuren dat de spiegel op microschaal toch een oneffen glanzend oppervlak vertoont (micro-ripple). Dit zal niet zozeer een invloed hebben op de lichtsterkte van de kijker, maar vooral op het contrast (en is dus van groot belang voor wie planeetwaarnemingen wil verrichten).
Sommige auteurs gaan er zelfs van uit dat elke spiegel moet afgewerkt worden met een fase van "fijnpolijsten", waarvoor men dan "Parijs' rood" of "Opaline" (geraffineerd CeriumOxide, grijs van kleur) gebruikt in plaats van CeriumOxide. Deze producten werken fijner, maar vanzelfsprekend ook trager.
Literatuur:
Réalisez votre télescope;
|
|
|
|
|
|
