En inderdaad beginnen we die namiddag al de eerste waarnemingen binnen te krijgen uit het oosten, in afwachting dat bij ons de avond valt. Maar helaas -zoals dat wel vaker gebeurt- hangt er boven België een ondoordringbaar wolkendek. Alle kans verkeken dus...

Tot we een telefoontje krijgen van één van onze vrijwilligers, die al jaren in Engeland woont en daar ergens te velde dolenthousiast voor het eerst poollicht waarneemt! Opklaringen in het westen dus, en die trekken langzaam naar het oosten, naar ons dus!

Ik besluit dus op goed geluk alle fotomateriaal in de wagen te laden, en richting west te rijden. Met het vaste voornemen: ik stop pas bij het zien van poollicht... of als mijn wielen vastlopen in het zand van de Noordzee :-). Maar ik heb geluk, vlak voor die Noordzee, ter hoogte van Houtem in de donkere Moeren (aan de Belgisch-Franse grens) zie ik opeens enkele sterretjes uit de Grote Beer tussen de wolken door piepen: een opklaring, en nog wel in het noorden! En ja, enkele minuten lang (nèt voldoende voor enkele foto's) zie ik daar het noorderlicht.

Missie (nipt) volbracht dus: 300 km rijden voor 5 minuutjes poollicht...